Winterse groeten uit het diepe water

Goededag,

Wat leuk dat ik je weer hier aantref.

Heb je ook het hogere waterniveau gezien van de rivieren? Wat wordt het landschap daar mooi van, vind je niet? Het heeft iets oers, iets wilds. Het water staat nog niet heel hoog, maar je ziet bomen, struiken en grassen deels onderwater staan.

Wanneer dit in het voorjaar gebeurt dan trekken veel vissen naar de overstromingsvlaktes om zich te voeden of om te paaien. Wanneer het land lang genoeg onder water blijft staan is het een fijne plek om op te groeien.

Nu het winter is leef ik in de wat diepere waterlagen en ga ik niet naar de overstromingsvlakte. Dat is mij te koud. Op dit moment hebben de diepere waterlagen de meest stabiele temperatuur.

In het verleden lag ik vaak de hele winter onder een bruggetje. Hier is de watertemperatuur en de stroming redelijk stabiel. Hier verbleef ik met veel soortgenoten en andere vissen die net zo groot waren als mij. Dit gaf ons meer veiligheid. Wanneer er een roofvis of vogel naar ons op jacht was dan hadden we dit snel door en konden we makkelijker ontsnappen. Dat kost simpelweg minder energie.

Nu ik groot ben kies ik liever voor dieper water. Tijdens de winter doen we niet veel. Op gezette tijden, meestal in de middag, strekken we onze vinnen en gaan we kijken of er nog wat eten te vinden is. Dat kunnen insecten zijn in de bodem of wat waterplanten die half vergaan zijn.

Wanneer het nog kouder wordt zullen we op een gegeven moment nagenoeg helemaal stoppen met onze activiteit. Nu al liggen we veel op de bodem om energie te besparen. We zijn koudbloedig en dat betekent dat de watertemperatuur bepaalt hoe onze lichaamstemperatuur is en daarmee onze energie.

Daarom wil ik graag even jullie aandacht vragen voor het volgende. Om een vreemde reden vinden jullie het een vorm van ontspanning om ons vissen te vangen met een haak of wat anders. Stop daarmee! Liefst helemaal. Maar in ieder geval in de winter. Zoals jullie net hebben gelezen is ons energie pitje heel erg laag. Maar toch jagen jullie op ons. Wanneer we voor jullie aas vallen proberen we uit alle macht te vechten tegen jullie hengel. Dit zorgt natuurlijk voor een enorme energie uitbarsting, precies in de periode van het jaar wanneer we weinig energie hebben. Tot overmaat van ramp worden we ook nog boven water getild in de kou, al happend naar zuurstof die we dan niet krijgen. Hoe komen jullie er toch bij dat dit niet verstorend of slecht voor ons is?

Sorry moest het even kwijt. Waar was ik ook al weer met mijn verhaal. Oh ja in de diepte lig ik dus de grootste tijd van de dag gewoon te chillen. Meestal zijn we wel met een kleine groep. Want ook al ben ik volwassen je moet toch de omgeving in de gaten houden op rovers. We wachten nog enkele maanden totdat de eerste warme zonnestralen door het water dansen. Dan zoeken we het oppervlakte water weer op om te zonnen en wanneer het hoogwater is zoeken we het warmere ondiepe water op.