Op bezoek bij het Vissenasiel

Ik ben Oscar. Ik ben een pauwoogcichlide. Als klein visje werd ik gekocht voor iemands aquarium. Ik was toen nog slechts 7 cm groot. Ik vond het erg jammer dat ik bij mijn soortgenoten weg moest. Wanneer wij pauwoogcichlides nog klein zijn zwemmen we graag bij elkaar in scholen. Door de drukke patronen op onze huid kunnen we vijanden verwarren als we heel dicht bij elkaar gaan zwemmen. Als we groter zijn gaan we wel graag onze eigen weg. We kunnen ongeveer 35 cm lang worden. We verdragen dan soms nog enkele soortgenoten om ons heen. Maar we hebben allemaal een eigenzinnig karakter en dat is niet altijd een match met soortgenoten of andere vissen. Andere vissen moeten sowieso minstens even groot zijn, anders vreten we ze op.

Het gebeurt daarom wel eens dat we te groot worden voor iemands aquarium of dat we voor te veel problemen zorgen met andere vissen. Dan willen mensen van ons af. Ik heb de vreselijkste verhalen gehoord over mensen die van hun vissen af willen. Ze worden dood gemaakt of in de natuur gedumpt. Veel van ons sterven van de kou of van de honger. Er zijn soms soorten die het wel goed doen in jullie “wilde” natuur. Maar daar is jullie wildlife dan niet echt blij mee. Ik begreep dat de zonnebaars veel slachtoffers heeft gemaakt onder jullie amfibieën populaties.

Ook ik paste niet meer in het aquarium waar ik opgroeide. Nu verblijf ik in het Vissenasiel in Sliedrecht. Dit is het enige Vissenasiel in jullie land. Deze goede mensen hier vangen vissen op als mensen van hun aquariumvissen af willen en proberen dan een nieuw thuis voor ons te regelen. Want er worden continu vissen gebracht dus het is wel noodzakelijk dat we een nieuw thuis krijgen. In de tussentijd wordt er goed voor ons gezorgd. Dat kost een hoop tijd en geld. De mensen werken hier op vrijwillige basis. Soms is het heel moeilijk voor deze mensen om genoeg geld te genereren om ons hier op te vangen. Maar gelukkig zijn er organisaties die hun helpen.

We hopen dan ook dat ze kunnen blijven bestaan en dat er in de toekomst meer opvanglocaties komen voor vissen. Op 18 mei houden ze hier een open dag. Hopelijk zie ik jou dan niet en heb ik een nieuw thuis gevonden. Maar kom maar eens kijken wat ze hier voor ons doen.

Het liefst zitten wij vissen niet in een aquarium. Maar als we er eenmaal inzitten zorg dan goed voor ons. Koop geen nieuwe vissen maar geef vissen als mij een tweede kans.